Ostatnio mam w głowie taki plan, żeby uczynić przestrzeń wokół siebie spójną i absolutnie moją. Oczywistym jest, że skoro wszędzie w pomieszczeniu walają się moje rzeczy, to ciężko jest nie poznać kto tu mieszka, ale chodzi mi o uzyskanie takiego efektu, kiedy wchodzi się do swojego miejsca i na prawdę można poczuć, że jest się u siebie.
Niektórym może się to wydawać całkowicie nieistotne, bo nie przywiązują wagi do miejsca, albo zwyczajnie nie mają potrzeby organizacji przestrzeni pod siebie, bo rzadko z niej korzystają. I wydawać by się mogło, że jest to strasznie kosztowne i pracochłonne takie urządzanie miejsca, ale wystarczy dobry pomysł i wcale nie potrzeba wiele zachodu, żeby efekt był co najmniej zadowalający.
Te wszystkie piękne, czyściuteńkie, sterylne, białe, katalogowe i udostępniane na blogach wnętrza są dla mnie jakieś takie mało ludzkie. Zawsze widzę w nich oczyma wyobraźni oziębłe bizneswoman w szpilkach, pijące szampana z truskawką. A dom jest przecież do życia, brudzenia, wylegiwania się, odpoczynku, śmiechu, radości i szeroko pojętego chilloutu bez żadnej spiny, więc jak to zrobić, żeby się nie narobić, ale żeby móc żyć w fajnym miejscu?
Pierwsza zasada: "Najważniejsza jest neutralna baza"
Uwielbiam zmiany. No uwielbiam i koniec. Średnio co 3 miesiące zmieniają mi się upodobania kolorystyczne i nie mogłabym funkcjonować w pomieszczeniu, które jest skazane na jakiś kolor na zawsze. Zdecydowałam się więc na bardzo ciemny szary i tapetę z imitacją białego muru. Meble są bardzo jasnodrewniane więc nic się nie gryzie i wszystko jest neutralne. Kolorowe szaleństwo zacznie się przy dodatkach :)
Druga zasada: "Diabeł tkwi w szczegółach"
Siedzę sobie na dywanie w pokoju, który ma biało-szare ściany, drewniane dodatki i widzę np.
- duży parapet, który aż prosi się o przystrojenie czymś ładnym,
- komodę, która potrzebuje zdjęć,
- szafę, na której każde pudło jest z innej parafii,
- poduszki, które czekają, aż obicie rodem z salonu ktoś zamieni na coś bardziej oryginalnego.
- gołe okna, które mogą świadczyć o ekshibicjonistycznych skłonnościach, a otulone firankami i zasłonami sprawiłyby, że wnętrze stałoby się bardzo przytulne
Niewiele trzeba, żeby zmienić charakter pomieszczenia. Mówi się, że mając na sobie trzy kolory zawsze wygląda się dobrze. Więc zastosowałam tę zasadę również do wnętrza.
Przedstawiam Wam kolory miłościwie nam panujące:
 |
| Purple Mountain's Majesty |
 |
| Razzmatazz |
 |
| Granny Smith Apple |
W czeluściach internetu istnieje wiele ciekawych pomysłów. Zawsze jestem ciekawa, czy te zamieszczane tutoriale faktycznie są możliwe do odtworzenia, czy to taki pic na wodę. Więc spróbowałam, nie pierwszy raz, ale o tym kiedy indziej :)
Natrafiłam na taki oto pomysł:
Spodobał mi się sakramencko, więc od razu wybrałam się do pasmanterii, rachu ciachu i oto co mi wyszło :)
Długi patyk szaszłykowy wbiłam w twardą, kwiaciarską gąbkę i wsadziłam drzewo do potrójnej doniczki, która jest dokładnie w tych kolorach, co wstążki: jasna zieleń, fuksja i niebieski fiolet :) Uważam, że jest szansa, aby ta "roślinka" w przeciwieństwie do innych przeżyła przy mnie dłużej niż dwa dni. Jej największą zaletą jest brak konieczności podlewania :D :D :D
Trzecia zasada: "Wolność Tomku w swoim domku"
Mieszkaj jak Ci się żywnie podoba! To Twoje płuca mają być pełne dobrej energii jak przekraczasz próg swojego kącika, niczyje inne. Wylewka zamiast podłogi, fajnie. Bez firanek, żaden problem. Z designem, albo bez - Twoja rzecz. W kolorze, albo jak w starym filmie. Nie dajmy się skatalogować :)
A kolejne metamorfozy już wkrótce :)
